بهینه سازی تهیه نقشه 500:1 کاداستر به روش فتوگرامتری در ایران با تاکید بر مدلسازی منطقه مرده (dead area)

از مهم ترین اجزای مدیریت منابع، جمع آوری، پردازش و تهیه اطلاعات در مورد زمین است . این اجزاء معمولا تحت عنوان اطلاعات زمینی یا جغرافیایی، اطلاق میشوند. سیستمی که اطلاعات زمینیˆجغرافیائی را در رابطه با مالکیت و محدوده های زمین را بررسی می کند کاداستر نامیده می شود. چنین سیستمی دارای دو بخش پایه است : 1 - بخش فنی که هدف آن تهیه نقشه های بزرگ مقیاس مبتنی بر نقشه برداری زمینی و فتوگرامتری است و نمایانگر اطلاعات مکانی مربوطه، با مقیاس میباشد. 2 - بخش حقوقی که حاوی داده های ثبتی و فابلهای مربوط به حقوق قانونی و سایر اوصاف فیزیکی یا انتزاعی مربوط به قطعات تصویر شده بر نقشه است . این پایان نامه به بخش اول یعنی نقشه های بزرگ مقیاس به طریقه فتوگرامتری به منظور ایجاد کاداستر در ایران می پردازد. پس از تشریح مفهوم کاداستر، انواع، مزایا و ویژگیهای آن، به نکات لازم در طراحی پرواز، تهیه، مثلث بندی، محاسبات فتوگرامتری و تبدیل به منظور تهیه نقشه های بزرگ مقیاس پرداخته و پژوهشهایی پیرامون موارد فوق انجام گردیده است . در مرحله پرواز، ابتدا اصول لازم و کافی مورد نیاز برای یک پرواز مناسب ارائه شده و سپس به مشکل حل مناطق مرده (dead area) که در عکس های بزرگ مقیاس مشکل جدی است پرداخته و نحوه ایجاد و راه حل های کاهش آن بررسی شده و روشی جهت مدلسازی منطقه مرده ارائه گردیده است . از این مدل ریاضی چنین نتیجه گرفتیم که استفاده از دوربین هوایی با فاصله کانونی 300 میلی متر موجود نباشد، پوشش طولی را می توان چنان افزایش داد نا در فضای مدل مناطق مرده کمتری داشته باشیم، بطوری که پوشش طولی 65 درصد حالت مناسبی خواهد بود. در قسمت تهیه که شامل کادرگیری، علامت گذاری و انتقال نقاط گرهی است ، اهمیت انتقال نقاط گرهی همراه با آزمونهای انجام شده روی بلوک های مثلث بندی از عکسهای 3000:1 بررسی گردیده و سپس به مثلث بندی و مشکلاتی که در حین قرائت مثلث بندی از نقطه نظر توجیه داخلی، نسبی و قرائت نقاط عکسی وجود می آید پرداخته و راه حلهایی ارائه شده است . از آزمایشات انجام شده نتیجه گرفتیم که انتقال نقطه با دقت باید بالایی انجام شود و لازم است که پارامترهای مطلوب آن نظیر کیفیت مناسب فیلم و عکسبرداری هوائی مهیا باشد. نقاط زمینی باید شرایط استاندارد کار عکسی را داشته باشند در غیر اینصورت در محاسبات دچار مشکل می شویم و عوارض پس از تبدیل با عوارض زمینی همخوانی نخواهد داشت . برای افزایش دقت بلوکهای مثلث بندی و اتصال بلوکهای مثلث بندی بهتر است نوار و مدل اضافی در محاسبات و سرشکنی استفاده شود تا خطاهای سرشکنی از قسمتهای کناری حاشیه بلوک به خارج بلوک منتقل شود. بعنوان مثال انجراف معیار ارتفاعی نقاط چک قبل از افزایش نوار 96.9 میلیمتر و پس افزایش نوار 95.1 میلیمتر بدست آمد. در پایان، مرحله تبدیل برای نقشه های بزرگ مقیاس از نظر دستگاههای مورد استفاده و ظرایط محیط کار بررسی گردیده است . دیده می شود که در تبدیل عوارض ساختمانی روش خطکشی به روش قرائت گوشه های ساختمان برتری دارد و حدود 10 درصد الی 20 درصد دقت را افزایش می دهد.